آموزش پیکربندی روتر سیسکو تنها در 10 مرحله

راهنمای کامل پیکربندی روترهای سیسکو

امروزه تقریباً هر کسی که با دنیای شبکه و IT سروکار دارد، به اهمیت استفاده از روترها در زیرساخت شبکه پی برده است. این دستگاه‌های کلیدی به عنوان نقاط اتصال بین شبکه‌ها عمل کرده و مسیرهای بهینه‌ای برای انتقال اطلاعات فراهم می‌کنند. در این مقاله، به صورت جامع به معرفی روترهای سیسکو، عملکرد آن‌ها، انواع مختلف، و نحوه پیکربندی آن‌ها در 10 گام عملی پرداخته‌ایم.

اهمیت روترهای سیسکو در شبکه

روترهای سیسکو یکی از محبوب‌ترین و پرکاربردترین تجهیزات شبکه در جهان هستند. این روترها به دلیل قابلیت‌های پیشرفته، امنیت بالا و سازگاری گسترده‌شان با انواع زیرساخت‌های شبکه‌ای مورد توجه قرار گرفته‌اند. اما چرا سیسکو این‌قدر مهم است؟

1. مدیریت ترافیک شبکه: روترهای سیسکو مسیرهای بهینه‌ای برای انتقال داده‌ها بین شبکه‌ها فراهم می‌کنند و از شلوغی و ترافیک غیرضروری جلوگیری می‌کنند.
2. امنیت اطلاعات: این روترها با استفاده از پروتکل‌های پیشرفته مانند ACL و VPN، امنیت داده‌ها را تضمین می‌کنند.
3. سازگاری بالا: سیسکو طیف گسترده‌ای از محصولات برای نیازهای مختلف شبکه‌ای ارائه می‌دهد، از شبکه‌های کوچک خانگی گرفته تا زیرساخت‌های بزرگ سازمانی.

عملکردهای اصلی روترهای سیسکو

روترهای سیسکو دو وظیفه اصلی در شبکه‌ها دارند که آن‌ها را از سایر تجهیزات متمایز می‌کند:

1. مدیریت ترافیک بین شبکه‌ها: این روترها با ارسال بسته‌های اطلاعاتی به آدرس‌های IP مورد نظر، مسیرهایی ایجاد کرده و آن‌ها را در جدول مسیریابی ذخیره می‌کنند. این ویژگی باعث می‌شود روتر توانایی مدیریت حجم بالای داده‌ها را داشته باشد.
2. ایجاد اتصال مشترک برای دستگاه‌ها: روترهای سیسکو امکان اتصال همزمان چندین دستگاه به اینترنت را فراهم کرده و امنیت این ارتباط را تضمین می‌کنند.

انواع روترهای سیسکو

سیسکو انواع مختلفی از روترها را برای کاربردهای متنوع ارائه می‌دهد. هر یک از این روترها برای نیازهای خاص شبکه‌ای طراحی شده‌اند. در ادامه با 5 نوع رایج روترهای سیسکو آشنا می‌شویم:

1. روترهای بی‌سیم (Wireless)

این روترها برای اتصال دستگاه‌ها بدون نیاز به کابل طراحی شده‌اند و برای شبکه‌های خانگی و دستگاه‌های همراه بسیار مناسب هستند.

2. روترهای باسیم (Wired)

این نوع روترها با استفاده از کابل‌های اترنت به دستگاه‌ها متصل می‌شوند. آن‌ها پایداری و امنیت بیشتری ارائه می‌دهند و برای شبکه‌های حساس یا پر ترافیک ترجیح داده می‌شوند.

3. روترهای مرکزی (Core Routers)

این روترها در هسته شبکه قرار دارند و حجم زیادی از داده‌ها را درون شبکه منتقل می‌کنند. آن‌ها برای زیرساخت‌های بزرگ و سازمان‌های پیچیده طراحی شده‌اند.

4. روترهای لبه (Edge Routers)

این روترها در مرز شبکه قرار می‌گیرند و ارتباط بین شبکه‌های داخلی و خارجی (مانند اینترنت) را مدیریت می‌کنند. آن‌ها معمولاً نقش یک دروازه را بازی می‌کنند.

5. روترهای مجازی (Virtual Routers)

روترهای نرم‌افزاری که عملکرد مشابه با روترهای سخت‌افزاری دارند اما به صورت مجازی اجرا می‌شوند. این روترها اغلب در محیط‌های ابری و شبکه‌های مبتنی بر مجازی‌سازی استفاده می‌شوند.

پیکربندی روتر سیسکو در 10 مرحله

حالا که با انواع دستگاه‌های روتر مورد استفاده در شبکه آشنا شدیم، به سراغ پیکربندی روتر می پردازیم. برای اجرا و توضیح پیکربندی‌ها روی یک روتر، از نرم‌افزار شبیه‌ساز شبکه Packet Tracer که به طور رسمی توسط شرکت سیسکو ارائه شده استفاده خواهیم کرد. شما می‌توانید این دستورات را با نصب Packet Tracer روی دستگاه‌های خود یا استفاده از یک روتر واقعی سیسکو تمرین کنید. با ما در ادامه مقاله همراه باشید تا این مراحل را بررسی کنیم.

گام 1: ایجاد یک آزمایشگاه در Packet Tracer

این تنها یک آزمایشگاه تمرینی است و هیچ تأثیری بر پیکربندی شبکه روی دستگاه شما نخواهد داشت. همچنین استفاده از این توپولوژی نمایش داده شده اجباری نیست؛ شما می‌توانید آن را بر اساس خواسته خود تغییر دهید. اما با این حال، توصیه می‌شود برای فهمیدن بهتر دستوراتی که توضیح خواهد داده شد، از توپولوژی پیشنهادی استفاده کنید. این توپولوژی شامل 2 نقطه ارسال به نام‌های PC A و PC B می باشد که با 2 مسیر یاب در ارتباط هستند. برای پیکربندی یک روتر سیسکو، ابتدا باید یک آزمایشگاه در Packet Tracer ایجاد کنید، همانطور که در زیر نشان داده شده است:

گام 2: دسترسی به رابط خط فرمان

برای دسترسی به رابط خط فرمان شما لازم است تا بروی روتر شماره 1 کلیک کنید.

نکته: اگر پس کلیک کردن بروی روتر پیامی ظاهر شد که از شما پرسید آیا مایل به ورود به گفتگوی پیکربندی اولیه روتر هستید، پاسخ منفی دهید. همچنین چندین حالت دستور وجود دارد و در زیر برخی از مهم‌ترین حالت‌های دستور آمده‌اند:

1.  User EXEC Mode Router>
2. Privileged EXEC Mode Router#
3. Global Configuration Mode Router(config)#
4. Interface Configuration Mode Router(config-if)#
5. Sub Interface Configuration Mode Router(config-subif)#

گام 3: ورود به حالت Privileged EXEC

برای ورود به حالت EXEC امتیازی، باید از دستور ‘enable’ در CLI روتر 1 استفاده کنید.

• Router>enable
• Router#

گام 4: تغییر به حالت Global Configuration

با استفاده از دستور ‘configure terminal’ در حالت EXEC، آن را به حالت Global Configuration تغییر دهید.

• Router#configure terminal

دستورات پیکربندی را وارد کنید، هر دستور در یک خط باید باشد. خمچنین هر خط دستور با CNTL/Z خاتمه می یابد.

گام 5: تغییر اسم روتر

نام پیشفرض روتر خود را به R1 تغییر دهید. شما می‌توانید هر نام دلخواهی را بر اساس توپولوژی که در حال ایجاد آن هستید، روی روتر پیکربندی کنید. این کار به شما کمک می‌کند تا دستگاه را از سایر دستگاه‌ها در شبکه متمایز کنید. دستور تغییر نام ‘hostname name’ است.

Router(config)#hostname R1

گام 6: اختصاص دادن آدرس‌های IP

آدرس‌های IP را به رابط‌های روتر 1 اختصاص دهید. اختصاص دادن IP به روتر بسیار مهم است و برای امکان ارسال و دریافت بسته‌ها از و یا به شبکه‌های دیگر لازم است. به عنوان مثال در این توپولوژی ما آدرس‌های 192.168.1.1 و 192.168.2.1 را به ترتیب بر روی روترهای  fa 0/1 و fa 0/0 اختصاص می دهیم.

دستورات لازم برای پیکربندی آدرس IP و فعال کردن روتر fa 0/1:

R1(config)#

R1(config)#interface fa 0/1

R1(config-if)#ip address 192.168.1.1 255.255.255.0

R1(config-if)#no shutdown

R1(config-if)#

%LINK-5-CHANGED: Interface FastEthernet0/1, changed state to up

دستورات لازم جهت پیکربندی آدرس IP و فعال کردن رابط fa 0/0:

R1(config)#

R1(config)#interface fa 0/0

R1(config-if)#ip address 192.168.2.1 255.255.255.0

R1(config-if)#no shutdown

R1(config-if)#

%LINK-5-CHANGED: Interface FastEthernet0/0, changed state to up

گام 7: اختصاص دادن آدرس IP به R2

در این مرحله مانند مرحله قبل آدرس IP را روی روتر 2 اختصاص دهید. به عنوان مثال در این جا آدرس‌های 192.168.1.2 و 192.168.3.1 را به ترتیب بر روی رابط‌های fa 0/0 و fa 0/1 پیکربندی می‌کنیم.

دستورات لازم برای پیکربندی آدرس IP و فعال کردن رابط fa 0/0:

R2(config)#

R2(config)#interface fa 0/0

R2(config-if)#ip address 192.168.1.2 255.255.255.0

R2(config-if)#no shutdown

R2(config-if)#

%LINK-5-CHANGED: Interface FastEthernet0/1, changed state to up

دستورات لازم برای پیکربندی آدرس IP و فعال کردن روتر fa 0/1:

R2(config)#

R2(config)#interface fa 0/1

R2(config-if)#ip address 192.168.3.1 255.255.255.0

R2(config-if)#no shutdown

R2(config-if)#

%LINK-5-CHANGED: Interface FastEthernet0/1, changed state to up

پس از اختصاص دادن آدرس‌های IP و روشن کردن پورت‌ها، شما مشاهده خواهید کرد که چراغ‌های اتصال به رنگ سبز در می‌آیند. این نشان دهنده آن است که پورت اکنون در حالت ارسال قرار گرفته و می‌توان از آن برای انتقال اطلاعات استفاده کرد.

گام 8: اختصاص دادن آدرس IP به PC

برای انجام این کار باید مراحل زیر را طی کنید :

1- روی PC گزینه desktop را کلیک کنید.

2- به قسمت پیکربندی IP بروید و آدرس 192.168.2.2 را به Subnet mask پیش‌فرض 255.255.255.0، و همچنین آن را به Gateway 192.168.2.1 را بر روی کامپیوتر A اختصاص دهید.

3- همچنین این مراحل را بار دیگر انجام می دهیم. این بار روی کامپیوتر B کلیک کنید، تب دسکتاپ را باز کنید و به قسمت پیکربندی IP بروید. آدرس IP 192.168.3.2 را به Subnet mask پیش‌فرض 255.255.255.0 و Gateway 192.168.3.1 اختصاص دهید.

بعد از انجام مراحل بالا نهایت به پیکربندی روترها می پردازیم.

گام 9: پیکربندی روتر

مسیریابی را روی روتر 1 و روتر 2 پیکربندی می‌کنیم. هدف اصلی یک روتر این است که بسته‌ها را با استفاده از بهترین مسیر به شبکه‌های مختلف ارسال کند، و این هدف می‌تواند با پیکربندی مسیریابی روی روتر محقق شود. پس لازم است تا مسیرهای ثابت را روی هر دو روتر پیکربندی کنیم تا داده‌ها بتوانند از شبکه 192.168.2.0 به 192.168.3.0 و برعکس منتقل شوند.

دستورات برای افزودن مسیر به 192.168.3.0 در جدول مسیریابی روتر 1:

R1(config)#

R1(config)#ip route 192.168.3.0 255.255.255.0 192.168.1.2

Commands to add route to 192.168.2.0 in the routing table of Router 2:

R2(config)#

R2(config)#ip route 192.168.2.0 255.255.255.0 192.168.1.1

گام 10: بررسی ارتباط بین دستگاه‌ها

ما اکنون از کامپیوتر A به کامپیوتر B پینگ خواهیم زد تا بررسی کنیم که آیا آن‌ها می‌توانند با هم ارتباط برقرار کنند یا خیر. روی کامپیوتر A کلیک کنید، به تب دسکتاپ بروید و روی Command Prompt کلیک کنید.

از دستور پینگ IP Address of Destination استفاده کنید.

Packet Tracer PC Command Line 1.0

C:\>ping 192.168.3.2

Pinging 192.168.3.2 with 32 bytes of data:

Request timed out.

Request timed out.

Reply from 192.168.3.2: bytes=32 time<1ms TTL=126

Reply from 192.168.3.2: bytes=32 time<1ms TTL=126

Ping statistics for 192.168.3.2:

Packets: Sent = 4, Received = 2, Lost = 2 (50% loss),

Approximate round trip times in milli-seconds:

Minimum = 0ms, Maximum = 0ms, Average = 0ms

C:\>

هنگامی که پاسخی از مقصد 192.168.3.2 دریافت کنید، می‌توانیم نتیجه‌گیری کنیم که آزمایش موفقیت‌آمیز بوده و ارتباط بین دو دستگاه تحت شبکه‌های مختلف آغاز شده است. پس به این شکل شما توانستید پیکربندی روتر سیسکو را انجام دهید.

نتیجه گیری

ما اکنون گام‌های پیکربندی یک روتر سیسکو و مسائل مختلف مرتبط با آن را پوشش داده‌ایم. در نهایت، نصب یک روتر سیسکو ممکن است در ابتدا دشوار به نظر برسد، به ویژه برای کسانی که تازه وارد دنیای شبکه شده‌اند یا دانش فنی محدودی دارند. با این حال، با رویکرد مناسب و درک صحیح، می‌توان این کار را به یک فرایند مدیریت‌پذیر تبدیل کرد.

امیدواریم توانسته باشید یاد بگیرید چگونه یک روتر را در سیسکو پکت تریسر پیکربندی کنید. همچنین، می‌توانید با خرید روتر سیسکو از شرکت سورنا، یکی از بزرگترین مراجع خرید تجهیزات سیسکو در ایران، روتر مورد نظر خود را تهیه کنید. نکته حائز اهمیت این است که همکاران ما با خرید محصولات سیسکو، آن‌ها را به صورت کاملاً رایگان برای شما پیکربندی و راه‌اندازی می‌کنند. پس تردید نکنید و با کارشناسان ما تماس بگیرید.