شبکه های مبتنی بر نرم افزار (SDN) چیست ؟

شبکه های مبتنی بر نرم افزار (SDN) یک معماری است که لایه‌های مختلف و قابل تشخیص یک شبکه را انتزاعی می‌کند تا شبکه‌ها را سریع و انعطاف‌پذیر کند. هدف SDN بهبود کنترل شبکه با توانمند ساختن شرکت ها و ارائه دهندگان خدمات برای پاسخ سریع به نیازهای در حال تغییر کسب و کار است.

در یک شبکه نرم افزاری تعریف شده، یک مهندس شبکه یا مدیر می تواند ترافیک را از یک کنسول کنترل متمرکز بدون نیاز به لمس سوئیچ های جداگانه در شبکه شکل دهد. یک کنترل‌کننده SDN متمرکز سوئیچ‌ها را هدایت می‌کند تا خدمات شبکه را در هر کجا که نیاز است، بدون توجه به اتصالات خاص بین سرور و دستگاه‌ها، ارائه دهند.

این فرآیند یک حرکت از معماری سنتی شبکه است، که در آن دستگاه های شبکه تصمیمات ترافیکی را براساس جداول مسیریابی پیکربندی شده خود می گیرند.

معماری SDN

یک نمایش معمول از معماری SDN شامل سه لایه است: لایه اپلیکیشن ، لایه کنترل و لایه زیرساخت. این لایه ها با استفاده از رابط های برنامه نویسی کاربردی شمال و جنوب (API)ارتباط برقرار می کنند.

لایه اپلیکیشن

لایه اپلیکیشن  شامل برنامه های معمولی شبکه یا عملکردهایی است که سازمان ها استفاده می کنند. این لایه می تواند شامل سیستم های تشخیص نفوذ، Load Balancer یا فایروال ها باشد. در جایی که یک شبکه سنتی از یک دستگاه تخصصی مانند فایروال یا Load Balancer  استفاده می کند، یک شبکه نرم افزاری تعریف شده دستگاه را با برنامه ای جایگزین می کند که از یک کنترل کننده برای مدیریت رفتار data plan  استفاده می کند.

لایه کنترل

لایه کنترل نشان دهنده نرم افزار کنترل کننده SDN متمرکز است که به عنوان مغز شبکه SDN عمل می کند. این کنترلر بر روی یک سرور قرار دارد و سیاست ها و جریان های ترافیکی را در سراسر شبکه مدیریت می کند

لایه زیرساخت

لایه زیرساخت از سوییچ های فیزیکی در شبکه تشکیل شده است. این سوئیچ ها ترافیک شبکه را به مقصد خود هدایت می کنند.

API ها

این سه لایه با استفاده از APIهای مربوط به شمال و جنوب با هم ارتباط برقرار می کنند. برنامه ها از طریق رابط شمال با کنترلر صحبت می کنند. کنترل‌کننده و سوئیچ‌ها با استفاده از رابط‌های متصل به جنوب، مانند OpenFlow، ارتباط برقرار می‌کنند، اگرچه پروتکل‌های دیگری نیز وجود دارد.

مزایای SDN

سهولت کنترل شبکه: جدا کردن توابع ارسال بسته از پنل داده، برنامه نویسی مستقیم و کنترل شبکه را ساده تر می کند. این  قابلی  می تواند شامل پیکربندی سرویس های شبکه در زمان واقعی، مانند اترنت یا فایروال ها، یا تخصیص سریع منابع شبکه مجازی برای تغییر زیرساخت شبکه از طریق یک مکان متمرکز باشد.

چابکی: از آنجایی که SDN تعادل بار پویا را برای مدیریت جریان ترافیک بر حسب نیاز و نوسانات استفاده می‌کند، تأخیر را کاهش می‌دهد و کارایی شبکه را افزایش می‌دهد.

انعطاف پذیری: با یک لایه کنترل مبتنی بر نرم افزار، اپراتورهای شبکه انعطاف بیشتری برای کنترل شبکه، تغییر تنظیمات پیکربندی، تامین منابع و افزایش ظرفیت شبکه دارند.

کنترل بیشتر بر امنیت شبکه: مدیران می توانند از یک پروتکل واحد برای ارتباط با طیف وسیعی از دستگاه های سخت افزاری از طریق یک کنترل کننده مرکزی استفاده کنند. همچنین انعطاف پذیری بیشتری در انتخاب تجهیزات شبکه ارائه می دهد، زیرا سازمان ها اغلب ترجیح می دهند از کنترلرهای باز به جای دستگاه ها و پروتکل های خاص فروشنده استفاده کنند.

مدرن سازی ارتباطات : فناوری SDN همراه با ماشین‌های مجازی و مجازی‌سازی شبکه‌ها به ارائه‌دهندگان خدمات اجازه می‌دهد تا جداسازی و کنترل شبکه متمایز را برای مشتریان فراهم کنند. این قابلیت  به ارائه دهندگان خدمات کمک می کند تا مقیاس پذیری خود را بهبود بخشند و تقاضای پهنای باند را برای مشتریانی که به انعطاف پذیری بیشتری نیاز دارند و دارای پهنای باند متغیر هستند، ارائه دهند.

مشتریان میتوانند برای اطلاع از نحوه سفارش گذاری و تهیه محصولات با کارشناسان بازرگانی شرکت سورنا ارتباط برقرار کنند.